Na Allerheiligen vieren we een dag later op (of rond) 2 november Allerzielen.
We gedenken dan alle overleden mensen die we van dichtbij hebben gekend en die ieder op hun eigen manier, - met vallen en opstaan - hun weg met Jezus en met ons zijn gegaan.
Rust lieve dode… in Gods eeuwig licht en vrede.
Stil zijn we geworden toen de dood in ons leven kwam, toen het leven stilviel van een mens die ons dierbaar was. Met Allerzielen gedenken we al die mensen wier leven stilviel, de mensen die we van dichtbij en veraf hebben gekend en die ieder op hun eigen manier, - met vallen en opstaan - hun levensweg met ons en mét Jezus zijn gegaan.
Stil worden we als ons aardse bestaan eindigt, maar ook als er iets sterft in onszelf door verlies van vertrouwen, van hoop door verlies van vooruitzicht en vastigheid,door gebrek aan geloof en liefde, door de dood van onze partner, door de dood van ons kind, van onze vader/moeder, onze vriend…. We worden dan stil, maar zijn niet onbewogen… want afscheid nemen van een mens die je lief is - en van een mens die jóu lief heeft - is vaak een lang en pijnlijk proces. Hoe graag had je elkaar willen blijven vasthouden,terwijl je elkaar uit de handen glipt, ineens ,of na een langere of korte tijd van ziekte. Ieder van ons heeft het meegemaakt en doorgemaakt, lang geleden, kortgeleden.
Met Allerzielen gedenken we in het bijzonder de mensen van wie we in het afgelopen jaar afscheid genomen hebben. Daarom worden hun namen nogmaals genoemd, en een licht voor hen aan de Paaskaars ontstoken: de Paaskaars, het Licht van onze verrezen en Levende Heer, Jezus Christus.
Want al maakt de dood ons verdrietig en stil, we hebben uitzicht op dat hoopvolle perspectief dat in onze kerken bij ieder afscheid klinkt in woorden van geloof, van hoop, van leven, zoals die beloftevolle woorden die de profeet Jesaja ons in de eerste lezing aankondigt: ‘God de Heer zal voor altijd de dood vernietigen; Hij zal de tranen van alle gezichten afwissen…’
In het evangelie van Allerzielen horen we dat er stralende mannen bij het graf van Jezus stonden met een hoopvolle boodschap.
Mogen het Licht en de hoopvolle boodschap van Jezus ook u en mij maken tot stralende mensen, die – ondanks (en dóór) onze eigen steken van pijn (heen)– proberen op te staan uit verdriet en een ander nabij willen zijn; mensen die hoopvolle en troostende woorden tot een ander kunnen spreken, en zich verbonden voelen met al die mensen die afgelopen jaar niet alleen hier maar ook wereldwijd overleden zijn door natuurrampen, door oorlog, geweld en vervolging…….
Want door Jezus is Allerzielen méér dan alleen herdenken: het is een dag om op te staan uit ons verdriet, om wat in ons leven stil gevallen is weer tot leven te brengen Het is een dag om Gods vrede te ontvangen door ons biddend en zingend te laten troosten en sterken met Gods Woord, met Zijn Licht en met Jezus’ brood van eeuwig leven…
Het is een dag om ons in Gods licht en liefde verbonden te mogen voelen met elkaar en wereldwijd.
Het is een dag om te ervaren dat alle overledenen, dichtbij, veraf, gekend en ongekend niet alleen in onze liefdevolle herinneringen voortleven, maar dat zij door de stralende boodschap van Jezus’ dood en verrijzenis mogen voortleven in de liefde van God en in Zijn eeuwige rust en vrede zijn opgenomen.
Het is een dag….om te ervaren dat we door Jezus’ dood en verrijzenis met elkaar verbonden blijven over de grenzen van de dood heen.
Rust lieve dode… in Gods eeuwig licht en vrede.
Inleiding Allerzielen 2014 in EC-MK
@ Mieke de Jong-Souren OSB a.p.s.
Lezingen:
Jesaja 25, 6a. 7-9 Apok. 21, 1-5a. 6b-7 Lucas 23, 44-46. 50. 52-53; 24, 1-6a