De nachten kunnen lang zijn,
als je de slaap niet vat.
Als je wakker wordt gehouden.
De nachten kunnen eenzaam zijn,
niemand om mee te spreken.
Zwart verdriet kan je overvallen.
Je kunt je afgesneden voelen,
alsof niemand zich nog om jouw bekommert,
alsof iedereen jou vergeet.
In de nacht kan je hart huilen,
stil en onhoorbaar
of is er toch iemand,
die hoort en door de nacht heen
jou ziet?
Iemand wiens Naam je soms fluistert,
stil voor jezelf:
Mijn God,
Jij zult mij toch niet vergeten?
Marinus van den Berg